Η ιστορία του Αρλεκίνου

Διαβάσαμε την ιστορία της Ζωρζ Σαρή 

" Ο Αρλεκίνος"

Τοποθετήσαμε τις εικόνες 

που βρήκαμε στο διαδίκτυο 

στη σωστή σειρά 

και τις αριθμήσαμε.

Παρατηρήσαμε πίνακες ζωγραφικής 

με θέμα τον Αρλεκίνο

Ζωγραφίσαμε την ιστορία

 Οι αρλεκίνοι μας με ρολά υγείας

Φτιάξαμε το καπέλο του Αρλεκίνου

Το Α του Αρλεκίνου

Χωριστήκαμε σε 2 ομάδες 

και φτιάξαμε τη στολή του Αρλεκίνου

 Δραματοποιήσαμε την ιστορία

Μια φορά κι έναν καιρό στην πόλη με τις γόνδολες,

 τη Βενετία, ζούσε ένα φτωχό παιδάκι, ο Αρλεκίνος. 

Τις μέρες της Αποκριάς, στη Βενετία

 γιορτάζουν το καρναβάλι 

με παρελάσεις και γιορτές. 

 Ο μικρός Αρλεκίνος, κάθε απόγευμα,

 καθόταν στο παράθυρο, 

έβλεπε τους γελαστούς μασκαράδες 

που περνούσαν παρέες- παρέες 

κάτω από το σπίτι του και μερικές φορές

 ένα δάκρυ κυλούσε στο μαγουλάκι του.

 

Η μαμά του είδε το κρυφό δάκρυ του Αρλεκίνου

 και ανέβηκε στη σοφίτα αποφασισμένη να βρει κάτι, 

έστω κι ένα παλιό ρούχο,

 για να μασκαρέψει το λυπημένο παιδί της. 

Κάτι μικρά κουρελάκια από υφάσματα 

της έδωσαν την ιδέα ! 

Τα μάζεψε όλα, πήρε τα ραφτικά της 

και δούλεψε μέχρι το πρωί. 

Ένωσε τα μικρά κομματάκια, 

έκανε ένα μεγάλο πολύχρωμο πανί 

και μ’ αυτό έραψε μια φανταχτερή στολή, 

που άλλη δεν είχε ξαναγίνει !

 Το αποτέλεσμα ήταν θαυμάσιο ! 

Ευτυχισμένος ο Αρλεκίνος, με τα δάκρυα 

απ’ τα παράπονα να λάμπουν στα ματάκια του, 

έδωσε ένα σκαστό φιλί στη μανούλα του 

και έτρεξε στην πλατεία.

 Όταν έφτασε στην πλατεία ο Αρλεκίνος, 

όλοι θαύμαζαν τη φορεσιά του, 

κι εκείνος χαρούμενος άρχισε να χορεύει 

χωρίς να φανερώνει ποιος είναι.

Ποιος είσαι; τον ρωτούσαν πολλοί. 

Είσαι από τη Βενετία; 

Που αγόρασες αυτή τη θαυμάσια στολή;

Ο Αρλεκίνος χαμογελούσε και κρατούσε 

καλά φυλαγμένο το μυστικό του, 

ώσπου μια κοπελίτσα τού άρπαξε τη μάσκα.
Είναι ο Αρλεκίνος ! φώναξαν κάποιοι ξένοι.
Αυτός είναι ο βασιλιάς του καρνάβαλου, 

φώναξαν όλοι μαζί και του πρόσφεραν φρούτα 

και γλυκά χορεύοντας χαρούμενοι γύρω του.
Ο Αρλεκίνος χόρεψε ξέφρενα όλη νύχτα 

και το πρωί γύρισε στο σπίτι του 

φορτωμένος με γλυκά.

Ένας χρόνος πέρασε. 

Την επόμενη χρονιά, μόλις πλησίαζε η Αποκριά, 

όλοι έτρεξαν στη μητέρα του Αρλεκίνου 

και πλήρωναν όσο όσο για να ράψουν 

μια πολύχρωμη φορεσιά αρλεκίνου!